Herken je dit? Vanaf het moment dat je kind zijn, of haar, eerste ademteug neemt in deze wereld neem je jezelf voor om de beste ouder mogelijk te zijn. Om je kind te voorzien van liefde en warmte. Om er alles aan te doen om het onbezorgd te laten opgroeien tot een jongvolwassene die zijn vleugels uitslaat en zelf de weide wereld in trekt. De perfecte ouder.
En wat was het eerste moment dat je hier aan begon te twijfelen? Dat je jezelf afvroeg of je dit wel kon waarmaken?
Veel (jonge) ouders leggen de lat zo ontzettend hoog dat ze hun eigen ogen nooit goed genoeg zullen zijn. Hun eigen perfectionisme doet hen de das om.
Elizabeth Gilbert schreef in haar boek Big Magic: ‘Ik denk dat perfectionisme slechts een high-end, haute couture-versie van angst is. Ik denk dat perfectionisme gewoon angst is in mooie schoenen en een nertsjas, die doet alsof hij elegant is, terwijl het eigenlijk gewoon doodsbang is. Omdat onder dat glanzende fineer, perfectionisme niets meer is dan diepe existentiële angst die keer op keer zegt: ‘Ik ben niet goed genoeg en ik zal nooit goed genoeg zijn’.
Als je het op deze manier bekijkt is perfectionisme, en daarmee ‘de perfecte ouder’ helemaal geen doel dat je zou hoeven nastreven. Er zijn mensen die de 5th Symphony van Beethoven briljant vinden. Een groots meesterwerk. Maar er zijn ook mensen die niet van klassieke muziek houden en het zwaar vinden klinken. Perfectie bestaat eigenlijk niet.
De perfecte ouder dus ook niet.
Wat zou je dan wel moeten nastreven? Wees simpelweg een ouder, en zorg ervoor dat je hier immens van geniet.
Wat ik daar mee wil zeggen is… je kan je hele leven naar perfectie streven, maar je zal het nooit bereiken. Je kan je voornemen om ook ooit een meesterwerk te componeren net als Beethoven. De kans is groot dat je na enkele weken, maanden, of misschien wel jaren afhaakt omdat de lat zo hoog ligt. Je kan briljant werk creëren maar is het net zo goed als de 5th Symphony? En zo belanden er misschien hartstikke mooie stukken in de prullenbak.
Als jij die diep gekoesterde wens hebt om de rest van je leven te componeren. Leg dan niet de lat bij een meesterwerk net als Beethoven. Doe dát wat je graag wilt. Ga componeren! Haal daar al je plezier uit, ongeacht het resultaat dat op papier beland.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot voorstander van groei. Van jezelf ontwikkelen. Maar je bent nooit uitgegroeid. Je blijft altijd leren van het leven. Dus we kunnen gaan juichen als we over de finish stappen (als je die al ooit bereikt) of we genieten van de weg.
Streef er niet naar om de perfecte ouder te zijn, maar geniet van je kinderen. Geniet er van een ouder te zijn, want ook dat is niet iedereen gegund.
